28 apr De fysieke en politieke verbouwing van de Tweede Kamer

De fysieke en politieke verbouwing van de Tweede Kamer

De Notulen zijn openbaar, maar wat levert dat nou eigenlijk op? Waar vooraf een aantal oppositieleden waarschijnlijk hoopten op meer materiaal om Rutte zwart te maken, geven ze vooral het beeld dat iedereen in politiek Den Haag mee doet aan de cultuur van coalitie-Kamerleden als ‘stemvee’.

De vraag is of dat zo gek is. Ons systeem is nou eenmaal zo ingericht dat een kabinet meestal een meerderheidskabinet is, gebaseerd op het aantal zetels in de Tweede Kamer. Om een coalitie te kunnen vormen zegt een groep partijen, onder deze en die voorwaarden willen wij samen vier jaar regeren. Dat regeerakkoord wordt door de fractie van de coalitiepartijen goedgekeurd.

Het is dus begrijpelijk dat de regering, maar misschien ook wel gewoon die fractiegenoten, vindt dat meestemmen met de coalitie op dossiers die in het regeerakkoord zijn afgesproken zo hoort. Dat is nou eenmaal hoe we het met elkaar hebben ingericht.

Nee, ik wil absoluut niet goed praten dat kritische Kamerleden hun kritiek niet ten volste mogen leveren. Hadden we maar een systeem dat mensen als Omtzigt en Leijten echt beloont voor hun noeste arbeid. Maar ik denk dat het belangrijk is in te zien dat die nieuwe bestuurscultuur niet alleen gaat over Rutte, of over het huidige demissionaire kabinet.

Het gaat over het hele systeem van de politiek in Den Haag. De zoektocht naar 15 minuten roem om dat je alleen dan als Kamerlid voldoende in de kijker bent voor herverkiezing, en gewoon noest doorwerken dus niet wordt gewaardeerd. Het gebrek aan kennis over zaken bij Kamerleden, misschien niet door onwil, maar door gebrek aan resources en waan van de dag politiek. Misschien moet de fractiediscipline wel wat losser zodat coalitie-Kamerleden meer ruimte hebben voor een kritische houding. Dat betekent dat we meer het Kamerlid als individu moeten zien in plaats van als lid van een grotere groep, bijvoorbeeld bij verkiezingen. Want als je nu op een partij stemt waar iemand zich uit losmaakt om individueel in de Kamer verder te gaan, voelt dat toch als een oneigenlijke vertegenwoordiging van de stemmer. Misschien moeten we de Eerste Kamer weer depolitiseren. Zodat die weer als een soort nestors van de politiek alleen checken of wetgeving een beetje ordentelijk tot stand is gekomen, op basis van echte kennis, met een duidelijk doel voor ogen, met bewezen maatregelen om dat doel te bereiken. De aandacht voor de uitvoering en doelbereik van beleid moet groter, want dat is in de huidige incidentpolitiek niet aantrekkelijk, omdat het niet scoort bij de media. En de rol van die media in dit geheel is natuurlijk ook niet te ontkennen.

Et cetera.

Voor mij laten de notulen zien dat het hele systeem aan een flinke verbouwing toe is. Misschien toepasselijk met de verbouwing van de fysieke Tweede Kamer, ook de politiek van die Tweede Kamer onder handen nemen. Alleen wie moet daar dan de architect van worden?